 |
| बाप |
बाप.....
किती ही लांब असलं तरी आभाळच छत, असतंच धीर देत ठाम माथ्यावर. एक एक खपली निघे पर्यंत, उभा असतो लाकडी खांब आधार देत पडक्या भिंतीच्या घरालाही.अंगणातल्या कडूलिंबा सारखा, काहीच न मागता उभा असतो छाया देत वर्षानुवर्ष, वावटळातही घट्ट धरून असतो मातीला. नेहमीच आभाळासारखा, घराच्या स्तंभा सारखा, कडूलिंबा सारखा, बाप उभाच असतो मूळ घट्ट जपून.
मायेच तलाव, नदी सारखा ओला नसला तरी, जमिनीतल्या पाण्या सारखा, साठवून ठेवतो काळजात गोड प्रेमाचा झरा. घाम गाळायला शिकवतो, दुष्काळातही तहान भागवतो, रखरखत्या उन्हातही जगवग ठेवतो, रुक्ष, निर्जीव वाटत असला तरी जमिनी सारखा काळजातुन, तहान भागवणारा ओला असतो बाप !
दुनियेच्या बेटावर कसलाच नसतो आधार, भर खारट समुद्राच्या मध्ये जेव्हा नसतो, नदी, ओढा, तलाव, बाहेरून कडक असणाऱ्या नारळा सारखा आतून गोड,मऊ, सगळं हरल्या
सारख वाटत तेव्हा, लढत पडत जगायला शिकवतो बाप ! सहज काहींचं न देता, दुनियेच्या वाळवंटात नेहमी खळग्या सारखा आधार असतो बाप !
आपले प्रतिभाव आम्हाला कळवा.
ReplyDelete